آیهٌ باغ -عزیز تُرسه

وقتی
همیشه
باد می وزد و
میوه ها را از شاخسار
به خاک می افکَنَد
بیهوده ست
بیهوده گی ست
اگر
به چیزی جُز باغ بیاندیشیم